Mijn "September, wedstrijdmaand" werd zaterdag afgesloten met de Twentse Vrouwenloop; een rondje van 5 km over de campus van de Universiteit Twente en een mooi stukje inburgering voor mij als import-Twent. De uitdaging zat 'm niet in het afleggen van de afstand, maar wel in het neerzetten van een (voor mij) snelle tijd: 't liefst ruim binnen de 25 minuten.
Na de geklokte looptijd van 23-minuut-nogwat tijdens de triathlon van Zwolle, was mijn hoop op een tijd binnen de 25 minuten groot. En ondanks dat ik vorige week trainingen had overgeslagen ivm een verkoudheid, stond ik zaterdag optimisch aan de start. De zon scheen en de organisatie van 't geheel was prima.
 |
| Maar wel mooi een medaille met roze lint rijker! |
Maar helaas, ondanks een snelle start, bleek al snel dat ik niet lekker liep. En toen kwam er nog een steek(je) opzetten ook. Ik kon gelukkig blijven lopen, maar mooi lopen was het niet. Eerder zwoegen. Misschien ontbrak het me nog het meest aan mentale kracht. Ik baalde er zo van dat het tegenviel, dat ik amper nog van de race kon genieten. Sterker nog, ik begon me zelfs te ergeren aan de groepjes toeschouwers die niet aanmoedigden en baalde bij elke dame die me inhaalde.
Uiteindelijk kwam ik over de finish in een tijd van 25.12 (14e tijd). Technisch gesproken is dat een PR en gezien de race mag ik echt blij zijn met zo'n tijd. Maar ik heb niet echt genoten en daar baal ik het meest van. Op naar een volgende 5 km, waarbij ik de lol weer voorop zet en dan ben ik heel benieuwd wat voor tijd daar dan bij mag horen :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten